ហេតុអ្វីភាសាហេព្រើរ?

សម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន គិតថាការសិក្សាភាសាដើម ជាអ្វីមួយដែលពួកគេមិនដែលស្រមៃចង់រៀន ប៉ុន្តែពួកគេដឹងថាមនុស្សខ្លះមាន អារម្មរណ៍ថាត្រូវបានត្រាស់ហៅឲ្យរៀន។ និយាយបែបម្យ៉ាងទៀត មនុស្សភាគច្រើនគិតថា ការសិក្សាភាសាក្រិក និងហេព្រើរគឺមិនមែនសម្រាប់មនុស្សធម្មតាទេ។ អស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ មនុស្សជាច្រើនបានចាប់ផ្ដើមគិតថា គ្រូគង្វាលពិតជាមិនត្រូវការសិក្សាភាសានៃព្រះគម្ពីរទេ។

សំណួរដែលខ្ញុំចង់សួរគឺថា៖ តើយើងបានឈានដល់ចំណុចនេះក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រដោយរបៀបណា ដែលយើងគិតថាភាសាព្រះគម្ពីរគឺជាអ្វីមួយសម្រាប់តែពួកវរជនខាងវិញ្ញាណ និងអ្នកប្រាជ្ញ ? មានហេតុផលសំខាន់ៗជាចម្បងបីយ៉ាង៖ ១) វិធីសាស្រ្តបែបបំភ័យ  ២)បច្ចេកវិទ្យាមិនគ្រប់គ្រាន់   ៣) ការចំណាយ។ ចូរយើងវិភាគមើលម្តងមួយៗដូចខាងក្រោម៖

1. ចាប់តាំងពីមជ្ឈឹមសម័យរៀងមក មនុស្សជាច្រើនបានបង្រៀនភាសាហេព្រើរដោយប្រើរបៀបមួយដែលហៅថា “វិធីសាស្ត្រវេយ្យាករណ៍” វិធីសាស្ត្រមួយនេះប្រព្រឹត្តចំពោះភាសាហេព្រើរដូចជាលេខកូដដែលអ្នកត្រូវរៀនបំបែក ជាជាងជាអ្វីដែលយើងអាចប្រើប្រាស់ដោយ រីករាយ ។ ជាមួយនឹងវិធីសាស្រ្តនេះ អ្នកត្រូវណែនាំយ៉ាងរហ័សទៅកាន់តារាងស្មុគស្មាញ ដែលអ្នកត្រូវរៀនតាមរយៈការទន្ទេញចាំ។ វាប្រៀបដូចជាការរៀនគណិតវិទ្យា។ អាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា វាមិនដូចរបៀបដែលបានរៀននិយាយភាសាកំណើតរបស់អ្នកកាលពីនៅតូចៗឡើយ។
2. ពេលខ្ញុំនិយាយថា បច្ចេកវិជ្ជាមិនគ្រប់គ្រាន់ ខ្ញុំចង់និយាយថា អស់ជាច្រើនសតវត្សមកហើយ គ្មានមធ្យោបាយណាសម្រាប់មនុស្សម្នាក់អាចបង្រៀនមនុស្សរាប់លាននាក់បាន (ដូចអ្នកអាចធ្វើបាននៅលើ YouTube សព្វថ្ងៃនេះ)ទេ។ អ្នកអាចបោះពុម្ពសៀវភៅដែលបង្រៀនមនុស្សបាន ប៉ុន្តែដោយសារតែកត្តាជាច្រើន មនុស្សភាគច្រើននឹងមិនទិញសៀវភៅរបស់អ្នកទេ ហើយប្រសិនបើពួកគេទិញ ពួកគេនឹងមិនប្រើប្រាស់វាឡើយ។ ភាសាអាចរៀនបានយ៉ាងល្អបំផុតនៅពេលដែលមានគ្រូបង្រៀនដែលបង្ហាញអ្នកពីរបៀបប្រើភាសា ដើម្បីឱ្យអ្នកឮវាច្រើន មើលបរិបទនៃការប្រើប្រាស់វា និងទទួលបានអារម្មណ៍អំពីរបៀបដែលវាដំណើរការ។ អ្នកមិនអាចរៀនបែបនេះ បានជាមួយសៀវភៅសិក្សាទេ។ បញ្ហាចម្បងនោះ សៀវភៅទាក់ទងទៅនឹងវប្បធម៌ដែលនិយមអាន មិនមែនវប្បធម៌និយាយផ្ទាល់មាត់ទេ។ ហើយ 70% នៃវប្បធម៌ពិភពលោកគឺនិយាយផ្ទាល់មាត់។ នោះមានន័យថា គ្រីស្ទបរិស័ទភាគច្រើននៅក្នុងពិភពលោក មិនមែនមកពីវប្បធម៌ដែលធ្លាប់រៀនពីសៀវភៅនោះទេ។ ព្រះយេស៊ូវបានរស់នៅក្នុងវប្បធម៌និយាយផ្ទាល់មាត់ ដូច្នេះហើយបានជា ទ្រង់ចំណាយពេលច្រើនដើម្បីមានបន្ទូលជាមួយនឹងមនុស្ស ជាជាងផលិតជាសៀវភៅ។
3. ទើបតែរយៈពេល 150 ឆ្នាំចុងក្រោយនេះប៉ុណ្ណោះ ដែលសៀវភៅក្លាយជាមានតម្លៃសមរម្យសម្រាប់មនុស្សធម្មតាដែលរស់នៅក្នុងវប្បធម៌ដែលចេះអក្សរដូចលោកខាងលិច។ ប៉ុន្តែនៅកន្លែងច្រើនបំផុតនៃពិភពលោក ដែលមនុស្សមានជីវភាពខ្វះខាត មិនអាចទិញសៀវភៅអានឡើយ។ ប្រសិនបើពួកគេសន្សំទុកសម្រាប់ទិញសៀវភៅ ប្រហែលពួកគេនឹងយកលុយសន្សំនោះទិញរបស់ផ្សេង (ពិតប្រាកដជាមិនទិញសៀវភៅវេយ្យាករណ៍ភាសាហេព្រើរទេ)។ លើសពីហ្នឹងទៅទៀត សៀវភៅវេយ្យាករណ៍ភាសាហេព្រើរមានតម្លៃថ្លៃជាងសៀវភៅផ្សេងទៀត ហើយត្រូវបានបកប្រែជាភាសាផ្សេងទៀត ក្រៅពីលោកខាងលិច តិចតួចបំផុត។ ហេតុអ្វី? ព្រោះសៀវភៅបែបនេះលក់មិនដាច់សោះឡើយនៅក្នុងវប្បធម៌ផ្ទាល់មាត់! ដូច្នេះក្រុមជំនុំភាគច្រើនបានបោះបង់ចោលការរៀនភាសាហេព្រើរ ដោយសារតែពួកគេក្រីក្រពេក មិនចេះភាសាអង់គ្លេស និងមិនបានធំឡើងនៅក្នុងវប្បធម៌ដែលចេះអក្សរ។ ខ្ញុំមិនដឹងអំពីគំនិតអ្នកទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំគិតថាស្ថានភាពនេះមិនសមឡើយ ។